_

Το ηλιοβασίλεμα εκείνης της μέρας ήταν κάτι το απίστευτο

μεγαλοπρέπεια του φωτός σε τελειότητα και τρυφερότητα

Ο πορφυρός του μανδύας χάιδευε απαλά τον ουράνιο θόλο

και βυθίζονταν μαγευτικά πίσω από τις πλαγιές των βουνών

Τα σύννεφα βάφτηκαν με το άλικό του χρώμα

Ένα μήλινο δείλι εντελώς αναπάντεχο

από αυτά που του ανθρώπου η ψυχή δεν τα αντέχει

Θεέ μου τι όμορφα κοκκίνιζε η πλάση

Αχ! πως φεύγουν οι μέρες οι μήνες τα χρόνια

Οι στιγμές της πρώτης φοράς

Του πρώτου φιλιού

Της πρώτης αγκαλιάς

Του πρώτου χαδιού

Αναμνήσεις και οδοιπορικά ανείπωτων στιγμών

Δυο δάκρυα λαμπυρίζουν στις άκρες των ματιών μου

Δυο αληθινά διαμάντια στραφταλίζουν

έτοιμα να κατρακυλήσουν

Να με θυμίσουν τα όνειρα που έθρεψα μέσα μου

φτιαγμένα από ξεχείλισμα αστείρευτης αγάπης